Mijn herstel van mijn burn-out ging met horten en stoten. Vooral omdat ik telkens tegen de frustratie aanliep dat niemand me kon vertellen wat er nou eigenlijk precies met me aan de hand was. En hoe ik het kon oplossen. Van alles uitproberen en onderzoeken terwijl ik weinig energie had was geen pretje. Maar uiteindelijk heb ik er wel heel veel van geleerd en ben ik blij dat ik die kennis nu weer met anderen kan delen.
Lees verder
Categoriearchief: Artikelen 2021
Waar geef jij jouw vrije wil nog weg?
Ondanks dat ik al heel lang volwassen ben, merk ik dat ik me soms te veel laat leiden door anderen. Vroeger waren dat natuurlijk mijn ouders en leerkrachten. Daarna meer door vrienden, boeken, radio en tv. En daarna natuurlijk ook door internet en sociale media. En als ik heel eerlijk ben zag ik vroeger gewoon niet dat ik daardoor mijn vrije wil opgaf en “braaf” deed wat anderen ook deden. Totdat het ging wringen en het niet meer goed voelde. Dan pas ging ik nadenken wat ik echt wilde. Lees verder
Burn-out veroorzaakt onzekerheid
Ook ik voelde me onzeker door mijn bun-out. Ik snapte niet wat er aan de hand was. En herkende mezelf ook niet, dat vond ik eng. Het feit dat mijn leidinggevende van de oude stempel was maakt het er niet eenvoudiger op. Volgens hem hield ik een baan bezet die die door een werkeloze man ingevuld kon worden die zijn gezin moest onderhouden. Daardoor voelde ik me nog schuldig ook.
Wil je hartwerken of hard werken?
Toen ik in de 2e klas van de Grafische MTS zat, wist ik het eigenlijk al. Het was best een leuke opleiding, deels creatief en ook gevarieerd. Maar ik voelde dat dit niet echt was wat ik wilde. Toen ik dat vertelde aan mijn ouders vonden ze dat ik het toch moest afmaken. Dus dat deed ik en toen de opleiding af was vond ik een baan als orderbegeleiding bij een tijdschriften drukkerij. Daar had ik een leuke tijd met mijn collega’s, n een paar jaar was dat ook leuk om te doen. Maar toen liep ik vast en kreeg ik mijn burn-out. Lees verder
Een gewoonte, waarom we doen wat we doen…
Ik heb altijd al de neiging gehad om direct te bespreken wat er op mijn hart ligt. Maar wat ik totaal niet door had was dat ik daarmee mensen tegen de haren streek. De meeste mensen zijn geen directheid en openheid gewend. Dus bereikte ik niet wat ik wilde. Ik dacht juist dat ik iets aan het oplossen was tussen mij en de ander. En de ander ervaarde het alleen maar al gedoe. Dus dat werkt niet. Maar ik zag dat op dat moment gewoon niet. Later leerde ik hoe ik dit kon doen op een manier die wel werkte.
Lees verder
Kun jij je nog vervelen?
Ik had altijd een tomeloze energie. Zat nooit stil, was altijd wel ergens mee bezig. Vervelend deed ik me nooit omdat ik nooit momenten had dat ik ‘niets’, deed. Ik had nu eenmaal geleerd dat ik altijd iets zinvols moest doen. Dus dat deed ik ook. Maar je raad het al, tot het simpelweg niet meer ging. De koek op was. En toen was het gat groot, van altijd bezig zijn naar alle normale dingen niet meer kunnen.
Alle antwoorden zitten in jou
Van jongs af aan was ik gewend om dingen zelf op te lossen. Ik had juist moeite met hulp vragen. Maar ook ik keek in de buitenwereld hoe anderen dingen oploste en nam daar een voorbeeld van. Maar ik stond er nooit bij stil of anderen wel succesvol waren met wat ze deden. Waardoor ik dingen overnam die mijn niet het resultaat gaven wat ik wilde en tegelijkertijd steeds meer bij mezelf wegging.
Ik ben bang dat ik mijn werk niet meer aan kan, moet ik een keuze maken?
Ik vond de keuze om me ziek te melden heel erg moeilijk. Maar het ging echt niet meer. Mijn bedrijfsarts doorzag mijn situatie en bevestigde dat het goed was om even niet te werken, anders was ik vast zo na een week of twee weer teruggegaan. Ondanks dat ik er enorm tegenop zag voelde ik me zo verplicht en schuldig. Ergens voelde ik ook wel dat ik er niet toe in staat was maar dat maakte de frustratie alleen maar groter.
Spullen verzamelen, doe jij dat ook?
Ik ben niet echt een verzamelaar, en toch na 21 jaar in het zelfde huis, stond er toch meer dan ik nodig had. Doordat je druk bent, leg je iets weg met het idee dat je het later wel een keer uitzoekt maar vervolgens komt dat er gewoon niet van. Er zijn namelijk zoveel andere dingen die ook je aandacht vragen. Vaak is het zo dat hoe meer ruimte je hebt, hoe meer je bewaard.
Zo kom je nooit uit je burn-out
In zekere zin was het goed dat toen ik 30 jaar geleden een burn-out had er nog weinig bekend was. Want ik zie dat veel mensen zich laten belemmeren door de verhalen dat het lang moet duren om te herstellen. Gelukkig had ik die beperkende overtuiging niet. Ik ging toen al uit van het zelf genezende vermogen van het lichaam en dat hielp me natuurlijk ook.