In mijn kindertijd heb ik niet geleerd om met mijn emoties om te gaan. Eigenlijk startte dat proces pas door mijn burn-out. Daarvoor stopte ik alles weg als ik niet goed in mijn vel zat. Omdat ik niet wist hoe ik met mijn gevoeligheid moest omgaan. En daardoor liep ik al op jonge leeftijd vast. En ik weet nog dat ik me heel onhandig voelde om te leren omgaan met mijn emoties op oudere leeftijd.
Lees verder
Hoe je innerlijke strijd oplost
Mijn verlangen naar zo min mogelijk prikkels tijdens mijn burn-out leverde innerlijke strijd op met mijn verlangen naar sociale contacten. Internet of mobiele telefoon was er nog niet. Dus bleef een face-to-face ontmoeting over of de vaste telefoon. Maar aangezien ik in een nieuwe woonplaats woonde kende ik daar nog geen mensen. En al mijn vrienden woonden verder weg en een lange autorit kon ik toen nog niet opbrengen. Dus voelde ik me best wel geïsoleerd. Lees verder
Het leven is als een dans
Als de dingen vroeger niet liepen zoals ik dat graag wilde, kon ik enorm gefrustreerd zijn. Tegenwoordig kan ik veel meer met de flow van het leven meebewegen. Dat wil niet zeggen dat ik alles leuk vind of nooit meer ergens tegen aan loop. Maar alles gaat nu veel soepeler en relaxter.
Willens en wetens dingen doordrammen werkt niet
Weet je, het kan heel handig zijn om precies te weten wat je wilt. Het geeft je leven richting en een doel. Maar waar ik achter kwam, is dat het me ook vaak een frustrerend gevoel gaf, omdat ik ging doordrammen. Want niet altijd alles van wat je wilt gebeurd. En dat kon me mateloos frustreren. Daarnaast voelde ik me rot over mezelf. En dus zorgde het ook vaak voor stress.
Je hoeft je niet (meer) flinker voor te doen dan je bent
Als kind was ik een stoere meid. Ik was een gevoelig meisje en om dat te verbergen had ik me een stoere buitenkant aangemeten. Zo van: “Ik laat de kaas niet van mijn brood eten”, maar ondertussen voelde ik me onzeker en trok ik me van alles aan. Achter dat masker van ‘flink zijn’ kon ik me verstoppen zodat mensen niet zagen hoe het echt met me ging. Dat voelde minder kwetsbaar. Maar het was ook waardoor ik jaren later met mezelf in de knoop kwam.
VIDEO: Oefening voor meer rust
Naast dat ik veel waardevolle artikelen met je deel over hoe je meer tot rust kunt komen, vind ik het ook belangrijk dat je ervaart dat het mogelijk is om vlot rust te ervaren.
Dus klik hieronder op de afbeelding om de video met de oefening voor meer rust te bekijken:
Ben je je aan het aanpassen, of laat jij jezelf helemaal zien zoals je bent?
Na een lezing die ik had gegeven, gaf ik een klant een behandeling. Ze vertelde dat ze zich altijd aanpaste aan anderen. Iets wat ik vroeger ook had gedaan, en soms in mindere mate nog doe. En ik legde haar uit wat ik daarin zelf had ontdekt: “Als je je altijd anders voordoet als dat je bent, dan vind niemand je leuk om wie je echt bent”. Maar alleen maar voor het masker dat je draagt. Toen ik me dat de eerste keer realiseerde voelde dat als een pijnlijke ontdekking. Maar daardoor kon ik wel van vanaf toen andere keuzes te maken. En echtere relaties te bouwen.
De rol van omstandigheden had ik 30 jaar geleden graag gehoord bij mijn burn-out
Toen ik mijn burn-out had speelde er verschillende omstandigheden. De relatie met mijn ouders had het zoveelste dieptepunt bereikt. Mijn oma overleed. En mijn vriend verbrak onze relatie, waardoor ik ook nog moest verhuizen en op een plek terecht kwam waar ik niemand kende. Deze gebeurtenissen maakten wel degelijk dat het allemaal te veel was op dat moment. Later ontdekte ik pas mijn eigen aandeel in mijn burn-out.
Het herkennen van je burn-out is één stap, maar er zijn er meer…
Ik wist niet goed wat ik moest toen ik eenmaal door had dat ik een burn-out had. Mijn huisarts wist er niet veel van af. Ik ben mijn bedrijfsarts nog super dankbaar dat hij haarfijn door had wat er speelde en me dat ook vertelde. Tranen met tuiten zat ik daar te huilen, ik brak gewoon omdat hij de vinger precies op de zere plek wist te leggen. Maar dat was past de eerste stap in mijn herstel , want ja, ik wist nog niet HOE ik het kon oplossen.
“Wie ben ik nog?”, denk je dan….
Mijn manier van met de dingen omgaan was altijd: eerst kijken wat er van me verwacht wordt. En vervolgens dat gewoon doen. Dat dat soms niet fijn voelde probeerde ik dan te negeren. Ook al voelde ik het dan enorm wringen. Dan kon ik boos worden op mezelf of op anderen. Terwijl ik zelf die keuze had gemaakt. Maar dat zag ik toen nog niet.
Lees verder