Ik heb het mezelf vergeven
Soms kom je in het leven in situaties terecht die je liever niet had meegemaakt. Het leven gaat nu eenmaal niet altijd over rozen. Maar als je door je eigen keuzes in situaties bent beland dan zijn we vaak geneigd om onszelf op ons kop te geven. Boos op ons zelf te worden en te blijven en ons af te vragen: “Waarom overkomt mij dit?” of “Waarom heb ik dit zo gedaan?”
En hoe logisch dit soort vragen ook zijn, ze helpen je niet verder.
Ik zat in de vierde klas van de Grafische MTS in Utrecht en ik wilde op kamers omdat de reisafstand naar Nieuwleusen (bij Zwolle), best wel lang was. En ik er zo wie zo wel aan toe was om op mezelf te wonen. En dus ging ik op zoek naar een kamer. Ik ging bij iemand kijken die een zolderkamer verhuurde en besloot de kamer te nemen. Ander halve maand later zat ik ’s avonds laat in mijn badjas en leuke film te kijken in op mijn kamer. En de verhuurder stormde in eens mijn kamer binnen met een geweer dat hij op mij richtte. Hij was boos en had een onsamenhangend verhaal over dat ik hem probeerde op te lichten. Ik kon er echt geen touw aan vastknopen. Hij wilde dat ik onmiddellijk vertrok en de sleutel inleverde.
Ik probeerde rustig te blijven en te bedenken hoe ik mezelf zo snel mogelijk in veiligheid kon brengen. Dus zei ik tegen hem dat ik me ging aankleden en zou vertrekken en vroeg hem mij de privacy te geven om me aan te kleden. Hij ging naar beneden en ik trok super snel wat kleding aan en pakte mijn meest belangrijke dingen. Ik sloop de trap af, bang dat hij me daar zou opwachten. Gelukkig was hij niet in de hal dus kon ik ongezien de voordeur bereiken. Ik rende de galerij op en belde bij iedereen aan. Maar het was al laat dus veel mensen deden niet open. Gelukkig liet een vrouw me binnen en we belde de politie. Maar die had geen tijd want er was een ernstig ongeluk gebeurd. We belden mijn ouders en die kwamen me ophalen. De volgende dag gingen we naar het politiebureau om aangifte te doen.
De politie ging naar de woning en doorzocht zijn huis. Het geweer hebben ze toen helaas niet gevonden. Maar ze namen de verhuurder wel mee naar het politiebureau waardoor ik met mijn ouders de kamer leeg kon halen. Je kunt je wel voorstellen dat dit een hele heftige en angstige situatie was. Ik vroeg me zelf af waarom ik niet eerder door had gehad dat die man niet helemaal geestelijk gezond was. Volgens de politie kunnen sommige mensen als de blaadjes vallen in een sombere stemming komen waardoor hij zo extreem reageerde.
Het had dus helemaal geen zin om mezelf te verwijten dat ik zo stom was geweest om die kamer te huren. Ik had het niet kunnen weten.
Boos worden op jezelf en jezelf op je kop geven heeft dus geen zin. Dus het enige wat je kunt doen is jezelf vergeven in dit soort situaties. Jezelf vergeven dat je die keuze hebt gemaakt, ondanks de gevolgen. Simpel weg omdat je op dat moment dacht dat het de beste keus was.
Ik heb mezelf dus vergeven, kun jij jezelf vergeven voor de keuzes die jij hebt gemaakt ondanks dat het misschien niet helemaal uitpakte zoals je gehoopt had?
Wil je weer voluit leven in plaats van overleven? En definitief uit je burn-out?
Stuur een Je kunt een chat bericht via Facebook of via Instagram met als onderwerp “FENIKS” en ik neem contact met je op om te bespreken wat jouw situatie is en of dit programma ook jou kan helpen om je burn-out definitief achter je te laten.
Of vraag hier een vrijblijvende inzicht sessie aan om te bespreken wat jouw situatie is en wat er in jouw geval nodig is om definitief te herstellen.