Ach ik was nog jong, dus echt mezelf begrijpen deed ik nog niet. En als je gevraagd had wie mijn grootste vijand was, had ik zeker niet gezegd, dat ik dat zelf was. Ik behandelde mezelf, zonder dat ik het door had, slechter dan ik ooit iemand anders zou behandelen. Ik luisterde niet naar mezelf, ik nam mijn grenzen niet serieus, ik gunde mezelf door al het moeten geen plezier, en ga zo maar door.
Ik stelde me vroeger heel erg afhankelijk op van anderen. Ik had dat zelf niet door en anderen zagen me ook als een zelfstandige vrouw. Als iemand iets tegen me had gezegd wat ik als pijnlijk ervaarde, bleef ik daar lang mee in mijn hoofd rondlopen. En voelde ik me dagen lang slecht. Beetje bij beetje leerde ik dat niet alles wat een ander zegt iets over mij hoeft te zeggen. En dat ging niet van de ene op de andere dag. En ik trap er nog wel eens in, maar ondanks dat kan ik zeggen het is een verademing. Lees verder
Als je denkt dat je alles zelf moet doen. En je het ‘durf te vragen’- principe niet toepast, ligt er al snel te veel taken op je bordje. Je hoofd loopt over van alle taken en bezigheden. De hele dag door ben je bezig om van alles te doen. En zelf schiet je erbij in. Waardoor je wel van alles doet, maar je niet geniet van de dingen die je doet.
Veel mensen hebben geleerd om altijd vriendelijkheid te beoefenen. Om anderen voor te laten gaan. Om zelf het kleinste stukje van de taart te nemen. Kortom om altijd voor anderen klaar te staan en het anderen naar de zin te maken. Als je dit in alles doorvoert gaat dit al snel ten koste van jezelf. Lees verder
Het kan lastig zijn om jezelf staande te houden als er veel verschillende dingen in je leven spelen. Soms kom je, of je het nu wilt of niet, ongemerkt in een situatie dat er op meerdere vlakken in je leven iets speelt wat jouw aandacht vraagt. Op dat moment zit je er zo midden in dat je het misschien niet eens doorhebt. Maar daarna komt het ineens hard aan.